chūn fēng kǔ bú rén ，hū zhú mǎ tí háng rén jiā 。cán kuì zhàng qì què lián wǒ ，
春风苦不仁，呼逐马蹄行人家。惭愧瘴气却怜我，
rù wǒ qiáo cuì gǔ zhōng wéi shēng yá 。shù rì bú shí qiáng qiáng háng ，入我憔悴骨中为生涯。数日不食强强行，
hé rěn suǒ wǒ bào kàn mǎn shù huā 。bú zhī sì tǐ zhèng kùn bèi ，何忍索我抱看满树花。不知四体正困惫，
ní rén tí kū shēng ya ya 。hū lái àn shàng fān mò zhī ，tú mò shī shū rú lǎo yā 。泥人啼哭声呀呀。忽来案上翻墨汁，涂抹诗书如老鸦。
fù lián mǔ xī guó bú dé ，què shēng chī xiào lìng rén jiē 。xiǔ chōng lián xiǎo bú chéng mǐ ，父怜母惜掴不得，却生痴笑令人嗟。宿舂连晓不成米，
rì gāo shǐ jìn yī wǎn chá 。qì lì lóng zhōng tóu yù bái ，píng zhàng tiān dīng mò nǎo yé 。日高始进一碗茶。气力龙钟头欲白，凭仗添丁莫恼爷。