jǐng dǐ yǐn yín píng ，yín píng yù shàng sī shéng jué 。shí shàng mó yù zān ，
井底引银瓶，银瓶欲上丝绳绝。石上磨玉簪，
yù zān yù chéng zhōng yāng shé 。píng chén zān shé zhī nài hé ，sì qiè jīn cháo yǔ jun1 bié 。玉簪欲成中央折。瓶沉簪折知奈何，似妾今朝与君别。
yì xī zài jiā wéi nǚ shí ，rén yán jǔ dòng yǒu shū zī 。chán juān liǎng bìn qiū chán yì ，忆昔在家为女时，人言举动有殊姿。婵娟两鬓秋蝉翼，
wǎn zhuǎn shuāng é yuǎn shān sè 。xiào suí xì bàn hòu yuán zhōng ，cǐ shí yǔ jun1 wèi xiàng shí 。宛转双蛾远山色。笑随戏伴后园中，此时与君未相识。
qiè nòng qīng méi píng duǎn qiáng ，jun1 qí bái mǎ bàng chuí yáng 。qiáng tóu mǎ shàng yáo xiàng gù ，妾弄青梅凭短墙，君骑白马傍垂杨。墙头马上遥相顾，
yī jiàn zhī jun1 jí duàn cháng 。zhī jun1 duàn cháng gòng jun1 yǔ ，jun1 zhǐ nán shān sōng bǎi shù 。一见知君即断肠。知君断肠共君语，君指南山松柏树。
gǎn jun1 sōng bǎi huà wéi xīn ，ān hé shuāng huán zhú jun1 qù 。dào jun1 jiā shě wǔ liù nián ，感君松柏化为心，闇合双鬟逐君去。到君家舍五六年，
jun1 jiā dà rén pín yǒu yán 。pìn zé wéi qī bēn shì qiè ，bú kān zhǔ sì fèng pín fán 。君家大人频有言。聘则为妻奔是妾，不堪主祀奉蘋蘩。
zhōng zhī jun1 jiā bú kě zhù ，qí nài chū mén wú qù chù 。qǐ wú fù mǔ zài gāo táng ，终知君家不可住，其奈出门无去处。岂无父母在高堂，
yì yǒu qīn qíng mǎn gù xiāng 。qián lái gèng bú tōng xiāo xī ，jīn rì bēi xiū guī bú dé 。亦有亲情满故乡。潜来更不通消息，今日悲羞归不得。
wéi jun1 yī rì ēn ，wù qiè bǎi nián shēn 。jì yán chī xiǎo rén jiā nǚ ，为君一日恩，误妾百年身。寄言痴小人家女，
shèn wù jiāng shēn qīng xǔ rén 。慎勿将身轻许人。